1)Zamansal zeminde ağrı:

a) akut

b) kronik ağrı olarak 2 ana kategoriye ayrılır.

Akut ağrı çoğunlukla yapısal bir hasarı takiben ortaya çıkan, sebebin kaybolması ile yavaşça kaybolan ağrılardır.

Kronik ağrılar akut ağrılar gibi başlangıçta yapısal bir hasarla başlayan ancak daha sonra bayinsel mekanizmalardaki kendiliğinden aktivite artışları ile komplike olan, süresi 6 aydan uzun ağrılardır. Kronik ağrılar 4 ana kategoriye ayrılabilir:

a) Klinik olarak tanısı konamamış tıbbi bir hastalıkla birlikte,

b) Periferik veya santral sinir sistemi hastalıkları ile birlikte (nörojenik veya nöropatik ağrı),

c) Psikiatrik hastalıklarla birlikte

d) Sebebi aydınlatılamıyan kronik ağrılar.

Tanısı konamamış bir hastalıkla birlikte bulunan kronik ağrıların nedeni sıklıkla sinir sonlanmalarını veya periferik bir sinir gövdesini irrite eden yapısal değişikliklerdir. Nosiseptif tipte ağrılardır. Kanserler bu tür ağrıların en sık nedenidir. Kanserle ilgili hastalığın henüz tanısı konmadan kemik metastazları, peritoneal, retroperitonel dokulara veya akciğere yayılmalar, brakial ve lumbosakral pleksus etkilenmeleri ile kronik ağrılı bir sendroma neden olabilir. Nedeni aydınlatılamıyan kronik ağrılar, klinisyeni zor durumda bırakan ağrılardır. Bu tip hastalarda psikiatrik nedenler ve nöropatik nedenler dışlanmış olmalıdır ve hekim tarafından belirli aralıklarla sebebin araştırılması için görülmelidir. Bu hastalarda ağrının yerleşim bölgesiyle ilgili olarak mediasten, akciğer, retrofaringeal, retroperitoneal, paravertebral bölgeler, uterus, testis, prostat açısından tarama ve incelemeler yapılmalıdır.

2) Mekanizmalarına göre ağrı:

a)Nosiseptif ağrı,

b)Nöropatik ağrı,

c)Deafferantasyon ağrısı,

d)Psikosomatik veya psikojen ağrılar olarak sınıflandırılabilir.

Nosiseptif ağrı periferik nosiseptörlerin deri, kas, bağ dokusu gibi alanlarda genellikle bire lezyonun tetiklediği yukarıda anlatılmış olan nosiseptif mekanizmaların işlediği ağrılardır.

Nöropatik ağrılar periferik veya santral sinir sistemi yapılarındaki bir lezyonla ilişkili olarak ortaya çıkan ağrılardır. Nöropatik ağrıda allodini, hiperestezi, dizestezi, hiperaljezi gibi anormal ağrılı fenomenler görülebilir. Nörojenik ağrılar en sık periferik polinöropati veya mononöropatiler, tuzak nöropatileri, sinir travmaları, herpes zoster enfeksiyonları sonrası görülmektedir.

Deafferantasyon ağrıları nörojenik ağrılar grubuna girebilecek ancak mekanizmasının özelliği nedeni ile ayrı ele alınabilen bir tablodur. Somatosensoriyel uyarıların santral sinir sistemine ulaşmasında kesinti sonucu ortaya çıkar. Periferik sinir kesisi, spinal, medüller, pontin ve talamik düzeydeki lezyonlar ile meydana gelebilmektedir. Talamik kanama veya infarktlarda görülen talamik ağrı sendromu (Dejerine- Roussy Sendromu) buna bir örnektir.

Psikosomatik ağrı depresyon veya kronik anksiyeteli durumlarda görülen ağrıya neden olacak yapısal lezyonun bulunmadığı bir gruptur.